Jónína Brynjólfsdóttir

Kínverjar eru nottlega bara hrikalega lélegir í ensku og málið er að það er ekkert farið í felur með það. Hér eru örfá dæmi um slíkt, við höfum séð svo mikið af villum á stöðum þar sem það ætti ekki að vera í boði að hafa stafsetningarvillur. EN þetta er skondið samt, kíkið á myndirnar og athugið hvort þið sjáið villurnar.

Þetta er á aðallestarstöðinni í Nanjing:

Hér er bréf sem hékk uppi niður í skóla, fínt bréf svo sem, síðasta setningin er ..... já, ruglingsleg

hér er mynd af heimasíðu þar sem maður pantar mat, hér er matseðill og hér er boðið upp á fjöldann alla af......:

 Já það er rétt... sangwiches..

hér er síðan mynd af vegg sem er niður á Blue frog. Það er fínn staður niður í molli sem við förum oft oft að borða. NEMA hvað að þar eru í boði 100 tegundir af staupum og hver sá sem klárar það fær nafn sitt á þennan wall of fame. Hingað til hefur bara einn afrekað að komast á þennann vegg frægðarinnar. En nú spyr maður sig, er þetta virkilega veggur frægðarinnar eða er þetta bara feik...

wall of fame eða wall of famer?

Síðan er það trikkið hérna.. þetta er djúpnæringin mín

Hvað sjáið þið?

Jújú ef þið sáuð það sama og ég þá á að pakka hárinu vandlega í tower en ekki towel..

 China sko... gotta love it

Lífið í Kína snýst núna aðallega um að klára þessar blessuðu ritgerðir og læra fyrir próf. Í ofanálag er nú verið að reyna að finna hótel og hvað við viljum gera í Tælandi auk þess að vera að æskja tilboða í að senda heim stútfullar ferðatöskur af dóti.

Yndislegt fólk

Hér í götunni okkar sem og á öllum götum í Shanghai myndast alltaf götumarkaður á kvöldin þar sem að fólk leggur teppin sín á götuna og setja upp sölubás. Sumir eru með einhverskonar viðarkassa sem þeir opna og geyma á hjólum sínum. En þetta eru engir viðvarningar í sölumennsku enda eru þau með lítil batteríljós til að sýna „glæsilegan“ varning sinn. Við vorum í kvöldgöngu hér um daginn og ákváðum að versla alveg arfa léleg veski sem þeir reyna að halda fram að séu úr leðri en umrædd veski anga af plastlykt. Þetta eru seðlaveski sem eru seld allsstaðar og eru feik dauðans. Nema hvað við borgum ekki meira en svona 40 fyrir stór og 30 fyrir lítil.

Við tökum til þarna 7 stór veski og ákváðum að ekki skyldi meira borgað en 280 (40 per veski). Sölumaðurinn byrjar í 700 og við hlægjum að honum og segjum 280. Hann tuðar og tuðar en lækkar sig samt alltaf smátt og smátt. Hann endar í 350 og við alveg komnar með nóg segjum sko það er 280 eða ekki! Þá áttu sér stað skrítnir hlutir.

Sölumaður: no no 280?? Ok Ok maby 300
Við: No we will pay 280 or go and buy them in another place!
Við snúum okkur við og hristum hlæjandi hausinn sem partur af leikriti okkar og þá allt í einu kemur sölumaðurinn með síðasta tilboð:
OK OK maby 250? Is that ok?? 250.. ok ok??

Við setjum upp „já allt í lagi þá“ svipinn borgum og löbbuðum í burtu í hláturskasti. Við erum enn ekki vissar um hvað hann hélt að við værum að segja en hann hefur klárlega ruglast eitthvað í enskunni því sögðum svona tuttugu sinnum að við myndum borga 280.

Fögnum nú öll þakkargjörðarhátíðinni

Sko nú hef ég ekki mikið kynnt mér um Þakkargjörðarhátíð Bandaríkjamanna en mér skilst að um einhverskonar sérstakan þjóðhátíðardag sé að ræða þar sem haldið er upp á þann dag er pílagrímarnir náðu sáttum við indíánana þegar verið var að leggja undir sig landið.

Ekki nema það að hér í Shanghai er til vefur (Sherpas) sem er eins og justeat.is, það er að segja að þar er listi yfir marga veitingarstaði og maður getur lesið matseðilinn á hverjum stað, hringt svo og pantað og fengið sent heim mat af öllum gerðum. Í gær var svo sem engin undantekning á pöntunaræði okkar frá þessum umrædda vef.

Við ákváðum að prufa nýjan stað í gær, sem við gerum nú svo oft, svo að ég hringi og panta af stað sem flokkast undir grískan veitingarstað og heitir svo skemmtilega King Kebab.

Réttum 10 mínútum síðar er hringt í mig frá Sherpas og mér tilkynnt það að King Kebab gæti ekki afgreitt pöntunina því að það væri lokað. VEGNA ÞAKKAGJÖRÐAR!!

= Grískur veitingarstaður í Kína var lokaður vegna sérhátíðar í Bandaríkjunum!! Eigum við að ræða þetta eitthvað eða?!

En þangað til næst

Síðustu vikur hafa verið ansi strembnar sem kannski skýrir skort á bloggi frá mér. Hins vegar hef ég í huga að bæta ykkur það nú með gríðargóðu og ítarlegu bloggi á því sem hefur verið spennandi í lífi mínu uppá síðkastið.

Hópur af sniðugu fólki ákvað að fara einn laugardagsmorguninn að fara niður á lestarstöð og hoppa upp í næstu lest og sjá hvar við myndum enda og hugsanlega bara gista í eina eða tvær nætur. Við fórum niður á lestarstöð með nesti og nýja skó og keyptum miða til Nanjing þar sem sú lest var að fara eftir 20 mínútur og tók ferðin rétt um 2 tíma. Þegar líða fór á kvöldið var labbað inn á næsta hótel í Nanjing og bókað herbergi. Þetta var svona eins konar bakpoka-helgarferð nema bara að við vorum svo sniðugar að skella okkur bara á næsta 5 stjörnu hótel í dekur og til að komast í bað og haga okkur eins og fátæku námsmennirnir sem við erum, enda kostaði nóttin ekki nema rúmlega tvöþúsund kjall á mann.

Nú Nanjing er fyrsta höfuðborg Alþýðulýðveldisins Kína enda var mikið að skoða þarna. Við sáum forsetahöllina, musteri Konfúcíusar, fórum í risa risa risa stóran garð með fullt af shitti eins og musterum, turnum, grafhýsum og fleira.

Málið er bara að nú höfum við ferðast eitthvað um Kína og það er bara allt eins einhvernvegin. Það eina sem er misjafnt er hversu stórar borgirnar eru og hversu mikla enskukunnáttu er finnanleg á svæðinu. En annars eru flest musteri eins, byggingar sem tilheyrðu keisarafjölskyldunni eru öll eins uppsett og röðun húsa alltaf eins. Til að mynda er að finna ein 40 Konfúcíusarmusteri í Kína.

Við fórum í dýragarð hér í Shanghai sem státar sig af því að vera Wild life park. Jú voða spennandi og þegar við komum í garðinn kemur nú í ljós að um er að ræða hálf villtan garð. Það var svona rúta sem rúntar með mann í gegn um svæði þar sem dýrin hlaupa villt en restin af garðinum er bara venjulegur dýragarður. Jæja við þrykkjum myndavélunum um hálsinn og komum okkur fyrir í rútu. Tilbúin að sjá dýrin sem aldrei fyrr og spennan magnast.

Þvílík vonbrigði sem þetta var! byrjaði samt vel því rútan keyrði inn um eitt hlið sem lokaðist og þá vorum við föst milli tveggja hliða eins og í myndinni um Júragarðinn. Við voða spennt keyrum inn á gresjuna. Það er skemmst frá því að segja að rútan keyrði langt yfir leyfilegan hámarkshraða í gegnum svæði sem voru pínkulítil. Það var eitt svæði fyrir gresjudýrin en samt var helmingurinn af þeim dýrum i básum eða bundin niður, mjög villt allt saman. Svo voru svæði fyrir birni, ljón, tígrisdýr. Allt lítil svæði sem var brunað í gegn um svo hratt að það var ekki hnetu sjéns í helvíti að taka mynd af blessuðu dýrunum. Rútan kemur aftur á bílastæði stútfull af svekktum ferðamönnum og kemur ekki í ljós, ferðin tók 20 mínútur til að keyra í gegn um 2/3 af heildarflatarmáli garðsins!

Þetta var nú ekki alveg nógu spennandi verður að segjast. Hins vegar var gaman að skoða restina af garðinum, við fórum á úlfaldabak og það var fíll sem lyfti okkur upp með rananum! Jey!

Við skelltum okkur svo dag einn í skemmtigarð hér í borginni. Sá garður var svona eins og Hveragerði var í minningunni. Fullt af tækjum, en garðurinn var ekki það stór að við komumst hæglega í öll tækin á einum degi. Það var rússibani en voða lítill, ferðin tók ekki nema um 20 sek. En við gátum alveg skemmt okkur þarna í heilan dag og þegar fór að líða á var maginn á mannskapnum alveg kominn með nóg og fólk flandraði um hálf fölt í framan í leit að gosi til að róa magann. Svo að það var bara í það heila fínn garður.

-það var samt eitt skrítið í þessum garði. Fólk gat veitt gullfiska, litla marglita gullfiska. Ekki til að sleppa þeim, heldur til að eiga þá. Þetta var allt fremur sérstakt þar sem að gullfiskar sem eru um 3-5 cm á lengd hafa ekki mikið þol fyrir því að vera veiddir. Fólk þurfti nefnilega að húkka þá með tilheyrandi kippum sem þýddi að þeir 37 fiskar sem Elva veiddi voru að drepast í marga daga á eftir þar til eftir varð einn fiskur. Hann lifir enn blessaður.

Beyoncé

Við skelltum okkur á The Beyoncé experience og það var nú heldur betur stuð. Ekki nóg með að komin var á sviðið glans og glamúr drottning R&B með rödd eins og engill heldur var hún með stórt band sem samanstóð af bara kvenfólki. Hún er svaðalega flott pía það verður bara að segjast. Hún hikaði ekki við það að hlaupa um sviðið á háum hælum syngjandi og dansandi. Þetta var sannarlega upplifun. Ef þið fáið tækifæri á að sjá hana á þessum túr þá mæli ég alveg með því.

Það er búin að vera svo mikill gestagangur að það nær engri átt. Hingað hafa komið foreldrar, systkini, vinir og vandamenn sem óneitanlega styttir dvöl okkar hér enn frekar. Thelma vinkona kom hingað í viku og það var stormað um borgina til að ná að gera og skoða sem flest á sem stystum tíma. Auðvitað voru flottu hótelbarirnir teknir með trompi. Og svo er Grétar mágur hans pabba að koma hingað í byrjun desember og stefnan er óneitanlega sett á að taka einn kaffi eða svo.

Kínverjar hlaupa ekki bara upp til handa og fóta til að þóknast okkur heldur gott betur. Til að mynda hefur það komið í ljós að hárgreiðslu og snyrtistofan sem við förum á í hverri viku réði sérstaklega manneskju inn sem gæti talað ensku við okkur, hún gerir ekkert annað alla daga allan daginn nema að bíða eftir því að við dettum inn í hárþvott eða neglur. Ekki nóg með það heldur var einnig keypt ný kaffivél. Við vorum sem sagt alltaf að koma inn með kaffi frá Starbucks og því fóru þau að efast um gæði þeirrar kaffis. Svo það var ekkert annað í stöðunni en að skvera kaffimálin svo við gætum nú drukkið kaffið þeirra yfir hárþvottinum.

Um daginn kom öryggisvörðurinn hlaupandi á eftir mér með andateppu því að hann vildi alls ekki að ég myndi geyma hjólið mitt fyrir utan húsið. Hjólageymslan er eini rétti staðurinn fyrir hjólin sko, annars gæti þeim hugsanlega, kannski, ef til vill verið stolið. Ekki það hjólageymslan er staðurinn þar sem hlutirnir gerast, við höldum það alla veganna því að þar eru fríir smokkar í tonnavís.

Já ég veit „aumingja við“ í 16-20 stiga hitanum. EN það er svo svakalega kalt og húsin eru ekkert hituð. Málið er bara að hér er svo mikill raki að það skiptir ekki máli þótt það sé 18 stiga hiti, manni líður eins og maður sé í svona 5-7 stiga hita og rennandi blaut í þokkabót. Ég er farin að sofa í fullum klæðnaði og með húfu en er samt í svona klukkutíma að koma hita í mig og litlu tærnar mínar áður en ég næ að sofna.  Eins og kannski sést hér á myndinni er um 18 stiga hiti og Allar erum við í 2-3 peysum með vettlinga í vösum.

En þetta stendur nú allt til bóta þar sem farið er að styttast í för okkar héðan yfir til Tælands.

Lokaorð

Við erum nú að vinna "hörðum" höndum að ritgerðum fyrir skólann. Þetta er nottlega svo svaðalegt metnaðarleysi sem einkennir þennan skóla að það hálfa væri nóg. Það eru engin verkefni og það verður bara próf í kínversku sem þýðir að við eigum að skila ritgerðum í hinum 4 fögunum sem við erum í. Hver ritgerð á að vera um 1000 orð sem er sko ekki upp í kött á nesi. Þetta eru einhverja 3-4 síður og maður nær ekki neinu flugi því þegar maður er búin með inngang og lokaorð þá er voða lítið eftir. Að því ógleymdu að ritgerðarefnin eru svo leiðinleg að það er skelfing. En nú þarf maður að fara að hysja upp um sig og læra kínverskuna af alvöru því það fer að styttast í próf.

Þar til næst ...

25. september 2007

Við erum nú farin að halda að öllum sögum um þennan „meinta“ fellibyl hafi verið ofsögum sagðar. Í það minnsta urðum við ekki mikið vör við hann, það var jú einstaka vindkviða (eins og golan heima) og rigndi slatta en annars sluppum við greinilega alveg. En það var svo sem ekki neitt til að hafa stórar áhyggjur af, sendiherrann okkar hérna var með staffið sitt á netinu allan daginn til að lesa kínversku fréttasíðurnar á netinu og komast að því hvernig staðan væri og lét okkur svo vita þegar „allt“ var afstaðið.

Nú hefur mestur hluti hópsins keypt sér hjól, rafmagnshjól og þau eru ÆÐI og þau flottustu og dýrustu kosta glæný ekki nema 1900 yuan (16. Þúsund kjall). Þetta er eins og vespa bara og svo skellir maður því í hleðslu í hjólageymslunni á nóttunni eins og ekkert sé, maður getur líka hjólað á því , það er bara ekki eins gaman. Við erum svo feitt að fara að athuga með að flytja hjólin heim með okkur, við erum að rúlla hér í umferðinni ýtandi og blótandi sem og að troða okkur eins og við séum innfædd, keyrum yfir á stórum gatnamótum með umferð eins og ekkert sé! Þetta er án efa besta dótið sem ég hef keypt hér í Kína. Manni líður eins og maður sé 17 ára, nýkomin með bílprófið og frelsistilfinningin er yfirgnæfandi... ég get farið hvert sem mér sýnist, þegar mér sýnist það! EN hins vegar eru Kínverjar ekkert að stressa sig á hlutum eins og hjálmum, hér er hvergi hægt að kaupa hjálma en við ætlum að leita hátt og lágt svo að við getum betur tryggt okkar öryggi. Ég held að íslendingar ættu að hugleiða að flytja inn svona gaura og selja á lágu verði.. við höfum nóg af rafmagni og þetta stuðlar að minni umferðarmengun.!

Ég er nú búin að fara á spítalann einu sinni og þarf að fara aftur! Fínasti spítali, þetta eru svona svipaðar aðstæður eins á læknastofunni sem við mútta fórum á þegar við fengum sprautu í rassinn á Kúbu. Málið er sem sagt að það er verið að éta mig lifandi hérna, það eru svona 1-5 ný flugna / skordýra / „gvuð má vita eftir hvað“ bit á hverjum degi. En um daginn fékk ég 3 massív bit, eins og mamma fékk eimmitt á Kúbu, risastór bit með blöðrum, stórum blöðrum. Auk þess var ég svo svakalega rauð og viðkvæm í kring um þau að ég hef sjaldan vitað annað eins, eitt var stórt (um 4 sm í þvermál og ég var rauð og þrútin á öllum kálfanum) og 2 lítil (ef lítið má kalla, minna kannski frekar réttara orð yfir það). Ég fór til skólahjúkkunnar en það er svona einskonar míní spítali á kampus og þar hitti ég fyrir 2 hjúkkur og einn lækni. Eftirfarandi gerðist: ég segi: Jú spík english?? English?? ...Þau horfa á mig og skilja ekki neitt....Ég lyfti upp sokkabuxunum sýni stóra bitið og þau segja öll í kór: OHHHH.. NÓó NÓó NÓó ... JÚ GÓ TÚ HOSPITAL .. og fara að benda mér leiðina að spítalanum. Ég hugsa með mér .. já frábært, það verður tekin af mér löppin hérna og ekki orð um það meir!! Ég kem hálffætt heim eins og bavíani.

Ég hætti mér ein á spítalann, labba inn í snyrtilega móttöku þar sem 3 afgreiðsludömur voru, ég sýndi þeim bitið og þær sögðu mér hvert ég ætti að fara og við hvern ég átti að tala.. ég að sjálfsögðu skildi ekki orð af því enda tala ég ekki kínversku. Þegar þær gerðu sér grein fyrir því að ég skildi ekki neitt var ein af þeim svo elskulega að fylgja mér á 3 hæð og inn á skrifstofu hjá frekar ungum lækni, konu og allt, hún talaði smá ensku og svo var þarna með okkur hjúkka sem var með orðabóka í símanum sínum og hún var alltaf að fletta upp fyrir okkur og reyna að fá skilning í málið. Þetta gekk svona glimrandi vel, læknirinn minn var svo elskuleg að labba með mig um allan spítala, fyrst til að borga, svo til að taka blóð, svo til að skoða blóðprufu, svo niður í apótek og sýna mér hvað ég ætti að gera.

Niðurstaðan er sú að: hún tók blóðprufu til að reyna að komast að því hvað hefði bitið mig, það bar ekki árangur en hinsvegar mældist ekki í mér malaría J og ég þarf að koma aftur á föstudaginn (viku seinna) og fara aftur í blóðprufu, bara til að vera viss. Ég fékk hjá henni Calimine lotin sem er eins og mamma dundaði sér við að setja á okkur systur þegar við vorum með hlaupabóluna og einnig var ég sett á ofnæmislyf. Þetta var nett spennó, ég fékk líka spítalakort svo að þegar ég kem næst inn sýni ég það og þá eru þau með sjúkraskýrsluna mína. Læknirinn minn lét mig fá nafnspjaldið sitt og bað mig að hringja ef eitthvað væri! Yndislegt.. það er úr mér öll hræðsla við spítalann.. þau eru alveg jafn yndisleg þar eins og á flestum stöðum hér í Kína!

Ég skellti mér á hárgreiðslustofu, frekar fína stofu sem er í einskonar molli hérna rétt hjá okkur. Þar kostar hárlitun með Loreal 380 yuan, sem er frekar dýrt eða um ca 3300 kjall. Ég sest niður og þau eyða um klukkutíma í að skoða á mér hárið, rótina, litinn í hárinu og permanettið. Jæja ok, svo taka þau til við að lita á mér hárið dökkrautt. Byrja á endunum! Ég spurði.. hvað með rótina, hún er miklu ljósari!! Þau hlægja að mér og segja: við setjum það í síðast sko.. wait´a  a a 5 minútes ok?  Já já ok. Svo kemur gaurinn með nýja og ljósari blöndu til að setja í rótina.... minni líst nú ekkert á blikuna og ég fer að reyna að tala við þau en þau eru enn bara að hlægja að stressaða útlendingnum. Hárið á mér er skolað og viti menn ÉG ER MEÐ SKÆR APPELSÍNUGULA RÓT!! Jújú takk fyrir takk takk.. á þessu stigi málsins er búið að loka stofunni og allir sitja og bíða eftir því að ég fari, ég orðinn drullu pirruð og þreytt. Ég ákvað að taka strax dramakast og vera bara leiðinleg.. sem ég og geri.... NOT THE SAME!! NOT THE SAME!! Bendi á rótina og restina af hárinu þar sem ég er nú tvílit! Svör. Ó... uu.. wait´a 5 minutes ok? We ´a fixa? Ok? Þá sagði mín bara NEI ég kem aftur á morgun, borgaði helminginn strunsaði út. Hálfvitar.. Fór aftur áðan og viti menn... rótin á mér var lituð 4 sinnum!!!! ÞETTA TÓK GÓÐA 6 TÍMA SAMANLAGT AÐ LITA Á MÉR HÁRIÐ!! Næst lita ég hvert hár fyrir sig með augnabrúnalit og verð sam sneggri!!

Við erum að lenda í því hér og þar að fólk vill fá myndir af sér með okkur, við höfum öll lent í þessu. Himmi er nú stærstu mönnunum hérna og lendir því oftar en aðrir í þessu til dæmis þegar við vorum í Sumarhöllinni í Peking og við flest öll lentum í þessu á Kínamúrnum. Við Arna vorum eitthvað að njóta útsýnisins og spjalla um fegurð lífsins og umhverfisins þegar það er bankað í mig og viti menn þar var heill hópur af kínverskum túrhestum sem vildi endilega fá myndir af sér með okkur. Hópmyndir voru ekki í boði, þeir vildu hver og einn fá mynd af sér með mér og ég, selebið sem ég er, samþykkti það. Arna nennti þessu ekki en ég setti mig í pósugírinn.. enda í æfingu eftir miklar myndatökur fyrir kosningar. Það eiga því um 15 manns sem eiga mynd af mér við Kínamúrinn. Við vitum samt ekki hvers vegna þau vilja taka myndir af okkur, Himma kannski af því hann er svo stór, svipað með mig kannski. Kannski halda þau að við séum geðveikt fræg og þau viti bara ekki af því, það er sagan sem við ætlum að halda okkur við!

Skólinn okkar og aðrir skiptinemar:

Vá hvað það er leiðinlegt í skólanum, stundum er það fínt en stundum mjög leiðinlegt. Við erum þriðjudag til föstudag frá 8:00-11:40 og alla daga nema föstudaga erum við eftir hádegi líka frá 13:30-16:30. Kennararnir tala svona lala ensku, þau tala hana kannski fínt en svo skilja þau okkur ekki ef við ætlum að spyrja eitthvað. Við erum 11 íslendingarnir í bekknum og 5 þjóðverjar sem eru svona líka skemmtileg og fín. Við hlægjum mikið að misskilningi kennara okkar til að stytta okkur stundir. Við erum með 2 kennara í kínversku, hún lítur út eins og Stitch úr teiknimyndinni Liló og Stitch og hinn heitir Yellow nature. Þetta er skondið fólk. Við erum búin að fara í eina ferð með skólanum. Þá fórum við í Shanghai museum sem var ekki svo stórt og ekki gaman að skoða þegar maður er ekki með farastjóra til að segja sögu hlutanna og notagildi þeirra. Eftir það var keyrt niður að gamla bæ og okkur sagt að við hefðum 3 tíma til að versla og éta... við vorum frekar svekkt með þá hugmynd þar sem við gerum EKKERT annað en að versla og éta! En ok svo var farið í smá siglingu um ánna Huanpu sem rennur hér svört af mengun í gegn um borgina.

Kínverjar eru alltaf að sprengja kínverja!

Já það er rétt því ef einhver er að flytja í nýja íbúð þá ber að sprengja í það minnsta eitt gott Kínverjabelti og helst nokkrar bombur til að fæla burtu óæskilega anda og þar sem við búum jú bara þar sem eru risastórar blokkir þá eru alltaf einhverjir að flytja. Það er nánast daglegur við burður að heyra varla mælt mál vegna hávaða við að koma öndunum eitthvað annað!

Við erum búin að setja okkur í samband við ÍSÍ sem gaf okkur samband við fararstjóra hópsins og fengum við upplýsingar um keppendur á Special Olympics og nú vantar okkur loka dagskrá leikanna sem er væntanleg á næstu dögum sem og við eigum eftir að grafa upp hvar við getum fundið og keypt miða á viðburðinn.  En það er óhætt að segja að það sé spenna í okkur!

Verður haldin hér í Shanghai á sunnudaginn eftir rúma viku eða þann 7. Október næstkomandi. Ef þið fylgist vel með henni gætuð þið séð okkur þarna í stúkunni einhversstaðar. Við erum ekki búin að kaupa miða en það er verið að skoða þetta allt saman. Gæti endað í því að vera í stúku K sem er við eina beygju því að miðarnir eru fokk dýrir! Ég hef nú ekki fylgst með múlunni í 2-3 ár en ég var nú dyggur þynnku-formúluaðdáandi hér áður fyrr, það verður því alveg upplifelse að fara á múluna og horfa á þá þjóta framhjá. En nánar um það síðar.

Ólafur Ragnar Grímsson er á leiðinni, verður hér í næstu viku og ég ætla að fara og kasta kveðju á kallinn.

Þeir sem eru að lesa bloggið mitt mega endilega setja inn komment eða kveðjur þar sem ég veit ekkert hverjir eru að lesa það og hverjir ekki. Til að auðvelda mér vinnuna við að komast að því hverjir ekki nenna að lesa um ævintýri mín í Kína endilega sendið mér kveðju. Hina ætla ég í fílu út í... ;)

ps. ég hendi inn myndum við tækifæri

love Níns